اشاره: در این مقاله نویسنده کوشید با تبیین درست نسبت میان دین و رسانه در جهان جدید، موضوع مسأله را بازشکافد. در آن ویژگی‌های مهم و محوری رسانه در دنیای نو برشمرده و با تکیه بر آرای تامسون، تمایزات رسانه‌های کلاسیک و مدرن را گوشزد کرده است. نویسنده تلاش نموده است سه دوره را در سنت تعامل میان دین و رسانه تشخیص دهد و ویژگی‌های هر دوره را برشمارد. ذکر این نکته ضروری است که مطلب حاضر، به دلیل بلند بودن، با تلخیص عرضه می‌شود.
* پرسش از رابطه دین و رسانه در وهله نخست، پرسش از رابطه دو نهاد اجتماعی با یکدیگر است. رسانه و دین به تعبیر درست مک کوئیل دو نهاد معرفت‌اند.
* تامسون معتقد است که رسانه‌های جدید قدرت نمادی را از انحصار نهادهای دینی خارج کردند و موجبات تکثر آن را فراهم کردند.
* تامسون معتقد است که در قرن شانزدهم «اقتدار دینی بطور فزاینده‌یی شعبه شعبه شد» و این به خاطر شکل‌گیری نهضت پروتستانتیسم و پدیدآمدن فرقه‌های دینی تازه‌یی بود که «از سبکهای متمایز زندگی دفاع می‌کردند و مدعی راههای بدیلی برای دستیابی به حقیقت کتاب مقدس» بودند.
کپی رایت © 1401 پیام اصلاح . تمام حقوق وب سایت محفوظ است . طراحی و توسعه توسط شرکت برنامه نویسی روپَل